حیاض

در بسیاری از موارد مقاومت در برابر پذیرفتن حرکت و نوپدیدی از اینجا بر می خیزد که ما نمی توانیم بر عادت راسخ خود که " در فضا گنجیدن " اشیاء باشد، فائق آییم و نیز ناشی از این است که ما ناآگاهانه[و آگاهانه] به افکار خاصی پایبندیم. خصوصا به متافیزیک بودن.


ما، مولد تمامی ابعادیم. هر حادثه ای که رخ می دهد حاصل ماست. گردش زمان از ماست. آنچه اتفاق می افتد زاییده ی آمیزش ماست با رویا . ما رویا می پردازیم و رویا واقعیت می شود. رویا را ما واقع می کنیم. تمام حقیقت، همین واقعیت است. زمان نمی چرخد مگر با چرخش ما. تا ما ایستاییم زمان نیز واقف است. اما گاها من، آنگونه که رویا می پردازم واقعیتی نمی یابم. چرا که فقط من نیستم. بلکه ما همه هستیم. و تداخل "ما" هاست که گاها، آنگونه واقعیت را رقم می زند که نمی خواهیم .
"ما" یک چیز گرانبها در چنگ داریم؛ سرنوشت.
در هر صورت "ما همه هیچیم.هرچه هست اوست"

۱۳۹۸/۱/۲۰